Ⅰ

Poranny blask ze Wschodu lśni,

Zbawiciel powrócił do nas.

Iskra życia na nowo się tli,

zaczęło się życie królestwa.

Nastał świt, blask wokół lśni,

nadzieja tysiącleci spełniła się.

Dni cierpienia już za mną są,

bo minęły już czasy złe.

Bóg słowem żywi nas,

daje pokarm sercom.

Błogosławieństwo cieszy nas.

Szczęściem naszego pokolenia

jest powrót do Boga.

To wielka miłość Boża.

Któżby nie pragnął wielce

w Wieku Królestwa wspólnie żyć?

Któż nie zapragnąłby?

Któż nie zapragnąłby?

Przez sąd Boży

my, podbici

i przez Boga zbawieni,

szczerze składamy dzięki.

Składamy dzięki, wielbimy Go.

Ⅱ

Zakwitły kwiaty, skowronek śpiewa.

Boży lud głosi Syna Człowieczego.

Świadczymy o Jego nadejściu

i o uczuciach mówimy swych.

Gorliwie modląc się, śpiewamy.

Padamy przed tronem Boga,

wielbiąc Go.

Świętujmy wszyscy razem,

bracia, siostry zza wielu mórz.

Bóg słowem żywi nas,

daje pokarm sercom.

Błogosławieństwo cieszy nas.

Szczęściem naszego pokolenia

jest powrót do Boga.

To wielka miłość Boża.

Któżby nie pragnął wielce

w Wieku Królestwa wspólnie żyć?

Któż nie zapragnąłby?

Któż nie zapragnąłby?

Przez sąd Boży

my, podbici

i przez Boga zbawieni,

szczerze składamy dzięki.

Wielbimy Go…

Ⅲ

Bóg Wszechmogący, Chrystus,

przychodzi w ciele dokonać dzieła.

Wyraża prawdę, by sądzić ludzi,

obmywa, udoskonala swym słowem.

Któżby nie pragnął wielce

w Wieku Królestwa wspólnie żyć?

Któż nie zapragnąłby?

Któż nie zapragnąłby?

Przez sąd Boży

my, podbici

i przez Boga zbawieni,

szczerze składamy dzięki.

Składamy dzięki, wielbimy Go.

Składamy dzięki i wielbimy Go.

Brniemy dalej, ile sił,

walczymy z całej siły, by

nasz obowiązek spełniać wiernie

i wypełniać wolę Bożą.

Z duchem świętego Piotra,

z uporem, który nie kończy się,

żyjemy prawdziwie jako ludzie,

by wola Boża spełniała się.