Ⅰ

Zmiana usposobienia

nie zdarza się z dnia na dzień,

wymaga znalezienia źródła swego zepsucia.

Kiedy ten proces ma miejsce,

dopiero gdy wiele przejdziesz,

może pojmiesz prawdy tylko część,

częściowo zmienisz usposobienie swe.

Być może gdy już zetkniesz się

z wieloma ludźmi i zdarzeniami,

przebywszy tak wiele krętych dróg,

przemienisz się choćby w małym stopniu.

Nieważne jaka twa przemiana,

Bóg doceni ją.

Bóg zapamięta sobie ją,

bo cierpiałeś, poświęciłeś się.

Bóg zagląda w sam głąb ludzkich serc;

zna twoje słabości,

a także wie, czego pragniesz,

i wie, czego potrzebujesz.

Możesz być bardzo słaby,

lecz jeśli nie porzucisz

imienia Boga i tej drogi

zawsze będziesz mógł odmienić się,

odmienić swe usposobienie.

Ⅱ

Jest przypowieść biblijna

o synu marnotrawnym.

Ta analogia ma pokazać,

że Bóg chce zbawić ludzi.

Daje im szansę zmiany.

W trakcie tego procesu On wie,

że ludzie będą upadać,

On zna ich zepsucie i słabość.

Nieważne jaka twa przemiana,

Bóg doceni ją.

Bóg zapamięta sobie ją,

bo cierpiałeś, poświęciłeś się.

Bóg zagląda w sam głąb ludzkich serc;

zna twoje słabości,

a także wie, czego pragniesz,

i wie, czego potrzebujesz.

Możesz być bardzo słaby,

lecz jeśli nie porzucisz

imienia Boga i tej drogi

zawsze będziesz mógł odmienić się,

odmienić swe usposobienie.

Gdy wiemy, czym jest zmiana usposobienia

i co trzeba zrobić, by doświadczyć jej,

nie musimy się bać, lecz musimy ufać.

W tej zmianie widać praktyczność dzieła Boga.

On ma moc wyrwania ludzi z rąk szatana,

zbawienia ich od szatańskiego zepsucia.

On także posiada moc i mądrość, by

pozwolić im zmienić usposobienie, usposobienie.

Adaptacja na podstawie: Ścieżka praktyki prowadząca do zmiany usposobienia, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych