Ważne słowa Boga:

Czy teraz prawdziwie rozumiecie, czym jest wiara w religię, a czym wiara w Boga? Czy między wiarą w religię a wiarą w Boga jest jakaś różnica? Na czym ona polega? Czy zastanawialiście się nad tymi pytaniami? Jacy zwykle są wyznawcy religii? Na czym się skupiają? Jak można zdefiniować ich wiarę w religię? Gdy ludzie wierzą w religię, uznają istnienie Boga i wprowadzają pewne zmiany w swoim zachowaniu: nie biją ani nie przeklinają innych, nie robią złych rzeczy, które krzywdziłyby innych ludzi, nie popełniają rozmaitych przestępstw i nie łamią prawa. W niedziele chodzą na zgromadzenia. To jest ktoś, kto wierzy w religię. Dobre zachowanie i częste uczestnictwo w zgromadzeniach są dowodem, że ktoś wierzy w religię. Kiedy ludzie wierzą w religię, uznają istnienie Boga i uważają, że wierzyć w Boga to być dobrym człowiekiem; o ile nie będą grzeszyć ani robić złych rzeczy, o tyle po śmierci pójdą do nieba i spotka ich dobry koniec. Wiara daje im duchowe wsparcie. A zatem wiarę w religię można również zdefiniować następująco: wierzyć w religię to uznawać w sercu, że istnieje Bóg, i ufać, że po śmierci pójdzie się do nieba; oznacza to posiadanie w sercu emocjonalnej podpory oraz zmianę pewnych form zachowania – bycie dobrym człowiekiem, nic więcej. Co do tego, czy Bóg, w którego wierzą, istnieje, czy nie, czym zajmuje się teraz i czego od nich wymaga – nie mają o tym pojęcia, wnioskują tylko i wyobrażają sobie to wszystko w oparciu o doktryny z Biblii. To jest wiara w religię. Wiara w religię to przede wszystkim dążenie do zmian w zachowaniu i wsparcie duchowe. Ale droga, którą ci ludzie kroczą – droga dążenia do błogosławieństw – nie zmieniła się. Nie zmieniły się ich błędne poglądy, pojęcia i wyobrażenia dotyczące wiary w Boga. Podstawa ich istnienia, cele życiowe i kierunek, w którym dążą, oparte są na ideach i opiniach wywiedzionych z tradycyjnej kultury i w ogóle się nie zmieniły. Taki jest stan każdego, kto wierzy w religię. Czym zatem jest wiara w Boga? Jaka jest Boża definicja tej wiary? (Zaufanie do Bożej zwierzchności). Jest to ufność w istnienie Boga i w Bożą zwierzchność – to najbardziej podstawowe sprawy. Wierzyć w Boga to znaczy słuchać Bożych słów, istnieć, żyć, wypełniać swój obowiązek i uczestniczyć we wszystkich działaniach, jakich Boże słowa wymagają w ramach normalnego człowieczeństwa. Z tego wynika, że wierzyć w Boga to podążać za Bogiem, robić to, o co On prosi, żyć tak, jak Bóg wymaga; wierzyć w Boga to iść Bożą drogą. Czy cele i kierunek życia ludzi, którzy wierzą w Boga, nie są zupełnie inne niż u ludzi, którzy wierzą w religię? Na czym polega wiara w Boga? Ludzie powinni urzeczywistniać normalne człowieczeństwo, powinni być posłuszni Bożym słowom, bez względu na to, o co Bóg ich prosi, i powinni praktykować zgodnie z Bożymi słowami. Wszystkie te rzeczy wiążą się ze słowami Boga. Czym są słowa Boga? (Są prawdą). Wiara w Boga wiąże się z prawdą; jest źródłem i właściwą ścieżką życia; jest związana się ze ścieżką, którą ludzie kroczą w życiu. Toteż wiara w Boga musi być zgodna ze słowami Boga, z tym, czego Bóg wymaga. Ludzie muszą praktykować zgodnie z tym, o co prosi Bóg; tylko to jest prawdziwą wiarą w Boga i na tym polega sedno sprawy. Praktykowanie prawdy, podążanie za słowami Boga i życie zgodne z nimi – to jest właściwa droga ludzkiego życia; wiara w Boga wiąże się ze ścieżką ludzkiego życia. Wiara w Boga ma związek z wieloma prawdami i wyznawcy Boga muszą je znać; jak mogliby podążać za Bogiem, gdyby ich nie rozumieli i nie przyjmowali? Ludzie, którzy wierzą w religię, po prostu uznają istnienie Boga, ufają, że istnieje Bóg – ale nie rozumieją tych prawd ani ich nie akceptują, toteż ludzie wierzący w religię nie są wyznawcami Boga. Czy wiara w religię obejmuje cokolwiek z tych rzeczy? Nie. Aby wierzyć w religię, wystarczy po prostu na zewnątrz zachowywać się dobrze, być powściągliwym, przestrzegać zasad i mieć psychologiczną podporę. Jeżeli ktoś zachowuje się dobrze i ma psychiczne wsparcie, podporę, to czy jego droga życiowa się zmienia? (Nie). Niektórzy ludzie mówią: „Wiara w religię i wiara w Boga to to samo”. Czy w takim razie podążają oni za Bogiem? Wiara w religię jest jedynie dążeniem do zmiany zachowania, niczym więcej niż dążeniem do uzyskania psychologicznej podpory i nie wiąże się z żadnymi prawdami. W wyniku tego nie może nastąpić zmiana w usposobieniu tych ludzi. Nie są oni zdolni do wprowadzenia prawdy w życie, do jakiejkolwiek istotnej zmiany i nie mają prawdziwej wiedzy o Bogu. Kiedy ktoś wierzy w religię, to niezależnie od tego, jak dobrze się zachowuje i jak solidna jest jego psychologiczna podpora, czy podąża za Bogiem? (Nie). Za kim więc podąża? Podąża za szatanem. A co jest podstawą tego, co człowiek urzeczywistnia, do czego dąży, czego pragnie, co praktykuje i na czym się opiera w swoim życiu? Podstawą tą jest całkowicie skażone usposobienie szatana i jego istota. Sposób, w jaki człowiek się zachowuje i traktuje innych, jest zgodny z logiką i filozofią życia szatana; wszystko, co mówi, jest kłamstwem pozbawionym choćby ziarna prawdy; nie osiągnął najmniejszej zmiany w swoim szatańskim usposobieniu, a to, za czym podąża, pozostaje szatanem. Jego poglądy na życie, wartości, sposoby załatwiania spraw i zasady działania są wyrazem jego szatańskiej natury; w jego zewnętrznym zachowaniu zaszła tylko niewielka zmiana; nie zmieniło się zupełnie nic w jego drodze życiowej, sposobie życia, czy światopoglądzie. Jeśli naprawdę wierzysz w Boga, to jakie zmiany zaszły w tobie po kilku latach wiary w Boga? Zmienia się fundament twojego życia. Na jakiej podstawie żyjesz? Co rządzi tym, co robisz i mówisz każdego dnia? Na czym to wszystko się opiera? (Wszystko opiera się na Bożych słowach i na prawdzie). Na przykład, może już nie mówisz kłamstw – co jest tego podstawą? Dlaczego już ich nie mówisz? (Ponieważ Bogu się to nie podoba). Istnieje podstawa, na której się opierasz, by już nie mówić i nie postępować w ten sposób, a tą podstawą jest słowo Boże, to, o co Bóg prosi, oraz prawda. A więc, czy taka osoba ma taką samą ścieżkę życia? Podsumowując: Czym jest wiara w religię? A czym jest wiara w Boga? Kiedy ludzie wierzą w religię, podążają za szatanem; kiedy wierzą w Boga, podążają za Bogiem. Na tym polega różnica.

(Nie można zostać zbawionym przez wiarę w religię i udział w ceremoniach religijnych, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych)

Choć wielu ludzi wierzy w Boga, niewielu rozumie, czym jest wiara w Niego i co należy robić, aby podporządkować się Bożej woli. Wynika to z tego, że chociaż ludzie znają słowo „Bóg” i wyrażenia takie jak „dzieło Boże”, nie znają Boga, a już tym bardziej Jego dzieła. Nic więc dziwnego, że nieznający Boga są zdezorientowani w swojej wierze w Niego. Ludzie nie podchodzą poważnie do wiary w Boga, a to wyłącznie z tego powodu, że wierzenie w Boga jest im nieznane, nazbyt dla nich obce. W ten sposób nie spełniają wymagań Boga. Innymi słowy, jeżeli ludzie nie znają Boga i nie znają Jego dzieła, wtedy nie nadają się do Bożego użytku, a już tym bardziej nie są w stanie zaspokoić woli Boga. „Wiara w Boga” oznacza wierzenie w to, że Bóg istnieje – to najprostsza koncepcja wiary w Boga. Co więcej, wiara w to, że Bóg istnieje, nie jest tożsama z prawdziwą wiarą w Boga. Jest to raczej swego rodzaju prosta wiara z silnym zabarwieniem religijnym. Prawdziwa wiara w Boga oznacza rzecz następującą: w oparciu o przekonanie, że Bóg posiada najwyższą władzę nad wszystkim, człowiek doświadcza Jego słów i Jego dzieł, oczyszcza swoje zepsute usposobienie, zadowala wolę Boga i poznaje Go. Tylko przebycie takiej drogi można nazwać „wiarą w Boga”. Ludzie jednak często postrzegają wiarę w Boga jako bardzo prostą i błahą sprawę. Ludzie, którzy wierzą w Boga w ten sposób, utracili znaczenie wiary w Boga i mimo że mogą wierzyć do samego końca, nigdy nie uzyskają aprobaty Boga, ponieważ kroczą oni po niewłaściwej ścieżce. Obecnie nadal są tacy, którzy wierzą w Boga według litery i w pustej doktrynie. Nie wiedzą oni, że brakuje im istoty wiary w Boga i że nie są w stanie uzyskać Jego aprobaty. A jednak nadal modlą się do Boga o błogosławieństwo bezpieczeństwa i dostateczną łaskę. Zatrzymajmy się, uciszmy serca i zadajmy sobie pytanie: czy wierzenie w Boga rzeczywiście jest najprostszą rzeczą na świecie? Czy to możliwe, że wiara w Boga oznacza tylko otrzymywanie obfitej łaski od Niego? Czy ludzie, którzy wierzą w Boga, nie znając Go, lub wierzą w Boga, przeciwstawiając się Mu, naprawdę są w stanie zaspokoić Jego wolę?

(Przedmowa, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)

Niektórzy ludzie zawsze myślą: „Czy wiara w Boga to nie po prostu uczestnictwo w spotkaniach, śpiewanie pieśni, słuchanie Bożego słowa, modlitwa i wypełnianie pewnych obowiązków? Czy nie tak to jest?”. Bez względu na to, od jak dawna wierzycie, nadal dokładnie nie zrozumieliście znaczenia wiary w Boga. Tak naprawdę znaczenie wiary w Boga jest tak niezwykle głębokie, że ludzie nie potrafią go pojąć. Ostatecznie, te rzeczy w ludziach, które są z szatana i z ich natury, muszą się zmienić i stać zgodne z wymaganiami prawdy. Tylko w ten sposób można prawdziwie osiągnąć zbawienie. Jeśli, jak to czyniłeś, funkcjonując w ramach religii, jedynie wygłaszasz jakieś doktryny lub wykrzykujesz jakieś slogany, a potem spełniasz jakieś dobre uczynki, przejawiasz jakieś dobre zachowania i nie popełniasz pewnych grzechów, pewnych oczywistych grzechów, to nadal nie oznacza, że wszedłeś na właściwą ścieżkę wiary w Boga. Czy samo to, że potrafisz przestrzegać reguł, oznacza, że idziesz właściwą ścieżką? Czy oznacza to, że dobrze wybrałeś? Jeśli różne rzeczy w twojej naturze się nie zmieniły i koniec końców i tak nadal sprzeciwiasz się Bogu i Go obrażasz, wtedy to jest największy z problemów. Jeśli wierzysz w Boga, lecz nie rozwiązujesz tego problemu, to czy możesz zostać uznany za zbawionego?

(W wierze w Boga kluczowy jest wybór właściwej drogi, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych)

Same zmiany w zachowaniu są niemożliwe do utrzymania; jeśli nie ma zmian w usposobieniu życiowym ludzi, to prędzej czy później pokażą swoją prawdziwą twarz. Dzieje się tak dlatego, że źródłem zmian w ich zachowaniu jest żarliwość, a w połączeniu z działaniem Ducha Świętego w danym czasie, jest im niezwykle łatwo stać się gorliwymi lub wykazywać chwilową życzliwość. Jak mówią niewierzący: „Zrobienie jednego dobrego uczynku jest łatwe, trudniej jest postępować dobrze przez całe życie”. Dlaczego ludzie nie są w stanie spełniać dobrych uczynków przez całe swoje życie? Ponieważ ludzie są z natury nikczemni, samolubni i zepsuci. Zachowanie danej osoby jest kierowane przez jej naturę; cokolwiek jest czyjąś naturą, takie jest zachowanie, jakie ta osoba przejawia, i tylko to, co jest objawione w sposób naturalny, reprezentuje czyjąś naturę. Rzeczy, które są fałszywe, nie mogą trwać. Kiedy Bóg działa, aby zbawić człowieka, nie chodzi o przyozdobienie człowieka dobrym zachowaniem – celem dzieła Boga jest zmiana usposobienia ludzi, aby odrodzili się oni jako nowi ludzie. Sąd Boży, karcenie, próby i oczyszczenie człowieka służą temu, by zmienić jego usposobienie, tak aby mógł on osiągnąć absolutne podporządkowanie się i oddanie Bogu oraz normalne Go czcić. To jest cel Bożego dzieła. Dobre zachowanie nie jest tym samym, co podporządkowanie się Bogu, a tym bardziej nie oznacza to, że człowiek jest zgodny z Chrystusem. Zmiany w zachowaniu bazują na doktrynie i rodzą się z zapału – nie bazują na prawdziwym poznaniu Boga czy na prawdzie, a tym bardziej nie opierają się na przewodnictwie Ducha Świętego. Mimo że są momenty, kiedy niektóre ludzkie czyny są oświecone i kierowane przez Ducha Świętego, nie jest to wyrażanie ich życia. Nie weszli jeszcze w rzeczywistość prawdy, a ich życiowe usposobienie wcale się nie zmieniło. Bez względu na to, jak dobre jest zachowanie danej osoby, nie dowodzi to, że jest posłuszna Bogu czy wciela prawdę w życie. Zmiany w zachowaniu nie reprezentują zmiany usposobienia i nie można ich zaliczyć do przejawów życia człowieka.

(Część trzecia, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych)

Na świecie istnieje kilka głównych religii i każda ma swojego zwierzchnika lub przywódcę, a jej wyznawcy rozproszeni są po różnych krajach i regionach na całym świecie. W niemal każdym kraju, dużym czy małym, występują więc różne religie. Jednak bez względu na to, ile religii istnieje na świecie, wszyscy ludzie we wszechświecie ostatecznie znajdują się pod przewodnictwem jednego Boga, a ich istnieniem nie kierują religijni zwierzchnicy ani przywódcy. Znaczy to, że ludzkości nie prowadzi żaden konkretny zwierzchnik religijny ani przywódca, lecz cała ludzkość jest prowadzona przez Stwórcę, który powołał do życia niebo i ziemię oraz wszystkie rzeczy i który także stworzył rodzaj ludzki – to jest fakt. Mimo że na świecie istnieje kilka głównych religii, bez względu na to, jak są potężne, wszystkie znajdują się pod panowaniem Stwórcy i żadna z nich nie może wyjść poza zasięg tej władzy. Rozwój ludzkości, zastępowanie jednych form społecznych innymi, rozwój nauk przyrodniczych – wszystko to jest nieodłącznie związane z planami Stwórcy i to dzieło nie jest czymś, czego może dokonać żaden konkretny zwierzchnik religijny. Zwierzchnik religijny jest jedynie przywódcą danej religii i nie może reprezentować Boga ani nie może reprezentować Jedynego, który stworzył niebo i ziemię oraz wszystkie rzeczy. Zwierzchnik religijny może kierować wszystkimi ludźmi w ramach całej religii, ale nie mogą oni panować nad wszystkimi stworzeniami pod niebem – jest to powszechnie uznany fakt. Zwierzchnik religijny jest jedynie przywódcą i nie może równać się z Bogiem (Stwórcą). Wszystko jest w rękach Stwórcy, a ostatecznie wszystko wróci do rąk Stwórcy. Ludzkość została stworzona przez Boga i, bez względu na religię, każdy człowiek powróci pod Jego panowanie – to nieuniknione. Tylko Bóg jest Najwyższy pośród wszystkiego, a nawet najwyższy władca pośród wszystkich stworzeń również musi powrócić pod Jego panowanie. Bez względu na to, jak wysoki jest status danego człowieka, nie może on poprowadzić ludzkości do odpowiedniego przeznaczenia i nikt nie potrafi sklasyfikować wszystkich rzeczy według rodzaju. Jahwe sam stworzył ludzkość i sklasyfikował każdego według rodzaju, a kiedy nadejdzie koniec, On wciąż będzie sam dokonywał własnego dzieła, klasyfikując wszystko według rodzaju – a tego dzieła nie może dokonać nikt prócz Boga. Trzy etapy dzieła przeprowadzone od początku po dzień dzisiejszy zostały dokonane przez samego Boga i zrealizowane przez jedynego Boga. Fakt istnienia trzech etapów dzieła jest faktem istnienia Bożego przywództwa ludzkości, faktem, któremu nikt nie może zaprzeczyć. Na końcu trzech etapów dzieła wszystko zostanie sklasyfikowane według rodzaju i powróci pod panowanie Boga, jako że w całym wszechświecie istnieje tylko ten jeden Bóg i nie ma żadnych innych religii. Ten, który niezdolny jest stworzyć świat, z pewnością nie będzie mógł doprowadzić go do końca, podczas gdy Ten, który stworzył świat, na pewno będzie potrafił to uczynić. Toteż jeśli ktoś nie potrafi doprowadzić wieku do końca i ledwie potrafi pomóc człowiekowi doskonalić swój umysł, z pewnością nie będzie Bogiem, ani Panem ludzkości. Nie będzie potrafił dokonać tak wielkiego dzieła. Istnieje tylko jeden, który może przeprowadzić takie dzieło, a wszyscy, którzy nie są zdolni, by tego dokonać, z pewnością są wrogami, a nie Bogiem. Wszystkie złe religie są niezgodne z Bogiem, a skoro są z Nim niezgodne, są Jego wrogami. Całe dzieło jest dokonane przez jednego prawdziwego Boga i całym wszechświatem włada jeden Bóg. Bez względu na to, czy Jego dzieło wykonywane jest w Izraelu, czy w Chinach, bez względu na to, czy jest prowadzone przez Ducha, czy przez ciało, wszystko dzieje się za sprawą samego Boga i nie może być dokonane przez nikogo innego. To właśnie dlatego, że On jest Bogiem całej ludzkości, działa swobodnie, nieograniczony przez żadne okoliczności – to jest największe ze wszystkich objawień.

(Poznanie trzech etapów Bożego dzieła jest ścieżką do poznania Boga, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)