Bóg gniewa się,

że niesprawiedliwość dręczy ludzkość,

że istnieją ciemność i zło

oraz rzeczy, które wypierają prawdę,

że istnieją rzeczy przeciwne dobru.

Jego gniew jest

symbolem końca wszelkich rzeczy złych,

a jeszcze bardziej jest symbolem Jego świętości,

symbolem Jego świętości.

Bożą rozkoszą są

nadchodzące światłość i sprawiedliwość,

zachwyca się zniszczeniem ciemności i zła.

Jego rozkoszą jest nieść ludziom światło

i czynić ich życie pięknym.

Jego rozkosz jest sprawiedliwa;

to symbol wszystkich pozytywnych rzeczy

i symbol pomyślności.

Bóg smuci się, że ludzkość,

w której pokłada nadzieję, jest w ciemności,

że Jego praca nad ludzkością

nie doprowadza do spełnienia Jego woli,

że cała Jego ukochana ludzkość

nie może żyć w światłości.

Bogu smutno jest z powodu niewinnych ludzi,

z powodu tych, którzy są szczerzy, a jednak zaślepieni,

z powodu tych, którzy są dobrzy, ale bez przekonania.

Jego smutek jest symbolem Jego dobroci,

Jego współczucia, piękna i życzliwości.

Jego rozkoszą jest nieść ludziom światłość

i czynić ich życie pięknym.

Jego rozkosz jest sprawiedliwa;

to symbol wszystkich pozytywnych rzeczy

i symbol pomyślności.

Jego radość to pokonany wróg,

wygrane serce człowieka,

wygnani i zniszczeni Jego przeciwnicy

i bezpieczni ludzie wiodący cudowne i spokojne życie.

Jego radość jest daleka od zwyczajnej radości ludzkiej,

to posmak zbierania owoców,

który wykracza poza szczęście.

Jego radość to symbol, że od tego momentu,

ludzie nie będą już cierpieć

i wejdą do światła, światła, światła, światła.

Bóg zachwyca się sprawiedliwością i światłem

przychodzącym na świat,

Jego rozkoszą jest nieść ludziom światłość

i czynić ich życie pięknym.

Jego rozkosz jest sprawiedliwa;

to symbol wszystkich pozytywnych rzeczy.

Jego rozkoszą jest nieść ludziom światłość

i czynić ich życie pięknym.

Jego rozkosz jest sprawiedliwa;

to symbol wszystkich pozytywnych rzeczy

i symbol pomyślności.

Emocje człowieka, z drugiej strony, wynikają z jego własnych interesów,

nie z prawości, światła czy tego, co piękne, a już na pewno nie z łaski danej z Nieba.

Emocje człowieka są samolubne i przynależą do świata ciemności.

Nie istnieją z powodu woli, tym mniej z powodu planu Boga,

dlatego o człowieku i Bogu nigdy nie można mówić jednocześnie.

Adaptacja na podstawie: Zrozumienie usposobienia Boga jest bardzo ważne, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło