Ⅰ

Tak długo jak macie choćby cień nadziei, powinniście – niezależnie od tego, czy Bóg pamięta przeszłe wydarzenia, czy też nie – mieć następujące nastawienie: „Muszę dążyć do zmiany swojego usposobienia, do poznania Boga, nigdy więcej nie dać się oszukać szatanowi i nigdy więcej nie zrobić niczego, co przyniosłoby wstyd Bożemu imieniu”. Kluczowe obszary, które określają, czy możecie zostać zbawieni i czy jest dla was jakakolwiek nadzieja, obejmują to, czy po wysłuchaniu kazania jesteście w stanie przyjąć prawdę, czy potraficie wcielać prawdę w życie i czy możecie się zmienić.

Ⅱ

Jeśli jedynie odczuwasz wyrzuty sumienia, jeśli tylko myślisz to samo, co zawsze, gdy należy działać, a potem znowu robisz to samo – a do tego jeśli w ogóle nie masz żadnego zrozumienia tej kwestii i jest z tobą coraz gorzej – to nie ma dla ciebie nadziei i powinieneś zostać skreślony. Im bardziej rozumiesz Boga i im bardziej rozumiesz siebie, tym łatwiej będziesz w stanie zapanować nad sobą. Im rozleglejsze masz rozumienie własnej natury, tym łatwiej będziesz mógł zapanować nad sobą. Gdy już podsumujesz swoje doświadczenia, nigdy więcej w tej sprawie nie zawiedziesz.

Ⅲ

Jest faktem, że każdy ma jakąś skazę i każdy przejawia jakiś aspekt skażonego usposobienia, taki jak arogancja czy zarozumiałość, albo popełnia jakieś wykroczenia bądź błędy i pomyłki w swojej pracy, albo też jest nieco buntowniczy. Są to rzeczy, których żadna skażona osoba nie może uniknąć. Kiedy jednak już zrozumiesz prawdę, powinieneś ich unikać i nie będziesz już z konieczności martwił się rzeczami, które wydarzyły się w przeszłości. Można się natomiast obawiać tego, że wciąż się nie zmienisz, mimo że zrozumiałeś; że będziesz dalej robił to samo, mimo że wiesz, że jest to złe; i że będziesz dalej zachowywał się w pewien sposób, mimo że upomniano cię, iż jest on zły. Dla takich ludzi nie ma odkupienia.

Adaptacja na podstawie: Część trzecia, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych