1

Naprawdę dbam o swój status w sercach innych.

Lubię być podziwiany i szanowany przez ludzi.

Znoszę upokorzenie i ciężko pracuję, aby wieść prym i władać innymi.

I to stało się moimi kajdanami, które zawsze mnie wiążą.

2

Wierzę w Boga od wielu lat, ale wciąż dążę do tego, by zapanować nad innymi i uwielbiam się popisywać.

Pełen mrzonek głoszę teorie duchowe, aby złapać w pułapkę i oszukać innych.

Jestem takim hipokrytą – już dawno temu obraziłem Boże usposobienie, a Bóg mnie znienawidził i odrzucił.

Zapadłem w ciemność i głęboko posmakowałem bólu związanego z byciem ograniczanym przez sławę i powodzenie.

3

Słowa Boga przeszywają moje serce jak ostry miecz obosieczny,

obnażając moją naturę i ukazując brzydotę mojej duszy.

Dostrzegam, że arogancja i wysokie mniemanie o sobie oraz żądza władzy stały się moją naturą.

Zabiegając o pozycję za wszelką cenę, straciłem sumienie i rozum.

4

Chrystus jest najwyższy i szlachetny, a jednak jest pokorny i nigdy się nie popisuje.

Jestem tylko prochem, mało znaczącym i nieistotnym, a jednak jestem tak zarozumiały i zadufany w sobie.

Wiedząc, że Boże usposobienie jest prawe, święte i godne umiłowania, nie mam gdzie skryć swojego wstydu.

Wyraźnie czuję, jak zdeprawowany jestem i nawet nie przypominam człowieka.

5

Doświadczając sądu Bożych słów, padam na twarz przed Bogiem.

Jestem zdecydowany, by dążyć do prawdy, by być nową osobą i pocieszyć Boże serce.

Kiedy porzucam moją cielesność i praktykuję prawdę, moje szatańskie usposobienie jest obmywane.

Boży sąd i Boże karcenie mnie zbawiły, dziękuję Bogu i chwalę Go!