Ⅰ

Słowa, które dziś wypowiada Bóg,

mają sądzić grzechy i nieprawość ludzi,

przeklinać ich buntowniczość,

i karcić za fałszywość i niegodziwość.

Gdy to, co ludzie mówią i czynią,

jest wbrew Jego woli, On ich wszystkich osądzi,

On potępi ich opór jako grzech.

To dzieło objawia całą Jego świętość.

Bóg przemawia zgodnie z zasadami sądu.

Przeklinając bunt ludzi, obnażając ich szkaradność

i osądzając ich niegodziwość,

ujawnia swe sprawiedliwe usposobienie.

On jest święty, czyli sprawiedliwy.

Bóg przemawia, sądzi i podbija wskutek waszego zepsucia.

Tylko dzieło, które jest praktyczne,

objawia w pełni świętość Boga.

Dzięki temu sądowi zdołaliście ujrzeć,

że Bóg jest sprawiedliwy i święty.

Święty i sprawiedliwy,

dlatego was osądził i zesłał na was swój gniew.

Ⅱ

Bóg może objawić swą sprawiedliwość,

widząc, jak ludzkość się buntuje

i może objawić swoją świętość,

widząc całą plugawość ludzkości.

To wystarczy, by ukazać, że On jest świętym Bogiem,

nieskażonym w najmniejszym stopniu,

jest samym Bogiem, który jest święty,

lecz który także narodził się w kraju plugastwa.

Gdyby był zwykłym człowiekiem, splamionym jak wszyscy inni,

gdyby nie był prawy

ani nie miał w sobie choćby jednej cząstki świętości,

nie miałby prawa osądzać niegodziwości podłych ludzi

i nie miałby prawa być sędzią całej ludzkości.

Jakże ktoś, kto jest tak plugawy, mógłby

osądzać innych ludzi równie plugawych jak on?

Dzięki temu sądowi zdołaliście ujrzeć,

że Bóg jest sprawiedliwy i święty.

Święty i sprawiedliwy,

dlatego was osądził i zesłał na was swój gniew.

Jedynym, który ma prawo sądzić człowieka, jest święty Bóg.

Na podstawie rozdziału

„Jak przynosi owoce drugi etap dzieła podbijania człowieka”

w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”