145 Poprzez wiatr i deszcz
1
O Boże! Tobie oddałem swoje serce. Praktyczny Boże, jesteś tak cudowny.
Uniżyłeś się do ciała, wchodząc pomiędzy nas.
Wyrażałeś prawdy, aby zbawić ludzkość, cierpliwie nas karmiąc, pielęgnując i podlewając.
Bez słowa znosisz odrzucenie i oszczerstwa – stanowisz wzór dla człowieka na każdym kroku.
Dzięki Twojemu przewodnictwu moje serce się raduje, Twoje słowa oświetlają drogę przede mną.
Podążam w ślad za Tobą – obym mógł z Tobą przejść przez wiatr i deszcz.
2
O Boże! Tobie oddałem swoje serce. Praktyczny Boże, jesteś tak cudowny.
Cała Twoja miłość objawia się w Twoim sądzie i karceniu.
Ty nas obmywasz, jesteśmy odnawiani i przemieniani, stając się nowymi ludźmi.
Twoja sprawiedliwość i świętość są tak piękne – wypełniasz moje serce.
Twoje słowa nas dopełniły, jesteśmy z Tobą jednym sercem, zbliżając się do Ciebie.
Podążam w ślad za Tobą – obym mógł z Tobą przejść przez wiatr i deszcz.
3
O Boże! Tobie oddałem swoje serce. Praktyczny Boże, jesteś tak cudowny.
Chociaż bardzo cierpieliśmy z powodu trudności i prześladowań, Twoja miłość i Twoje słowa nas prowadzą,
abyśmy mieli wiarę oraz siłę i Tobie nieśli świadectwo pomimo trudów.
Zawsze będziemy Cię kochać i odpłacać Ci za Twoją miłość; będziemy szerzyć prawdę i dawać o Tobie świadectwo.
Spędziliśmy ze sobą lata w miłości wzajemnej, a nasza miłość się pogłębiła pomimo silnych wiatrów i ulewnych deszczów.
Podążam w ślad za Tobą – obym mógł z Tobą przejść przez wiatr i deszcz.
