Ⅰ

Ludzie wierzący w Boga żywią nadzieję w ich sercach, że Boży dzień wkrótce nadejdzie, kładąc kres ich nieszczęściu; mają nadzieję, że Bóg przemieni swą formę i że ich cierpienie się skończy. Te myśli istnieją w głębi ich serc, ponieważ ciało ludzkie nie chce cierpieć i czeka na lepsze dni, gdy doznaje cierpienia. Nie może to zostać ujawnione, jeśli nie zachodzą odpowiednie warunki. W czasie gdy warunki te jeszcze nie dojrzały, będzie się wydawać, że każdy ma się świetnie, że każdy wykazuje się szczególnie dobrą postawą, że rozumie prawdę dość dobrze i posiada wyjątkowo dużo energii. Pewnego dnia, gdy wspomniane warunki zaistnieją, wszystkie te myśli zostaną ujawnione; umysły ludzi zaczną walczyć i niektórzy zbłądzą na złą drogę.

Ⅱ

Nie jest tak, że Bóg nie otwiera dla ciebie drogi wyjścia, że nie obdarza cię łaską; z pewnością nie jest też tak, że Bóg nie zwraca uwagi na trudności, jakich doznajesz. Znoszenie teraz tego bólu jest błogosławieństwem, ponieważ musisz wytrzymać to cierpienie, by zyskać zbawienie i ocalenie; ponadto zostało to z góry zaplanowane przez Boga. Toteż cierpienie, które cię spotyka, jest twoim błogosławieństwem. Nie myśl, że jest to prosta rzecz; nie chodzi o zabawę ludźmi i zsyłanie na nich cierpienia. Tkwi w tym głębokie i niezwykle ważne znaczenie. Jeśli znajdujesz się na właściwej drodze i jeśli poszukujesz tego, co należy, to ostatecznie uzyskasz coś, co przewyższa to, do czego doszli święci przez wszystkie wieki, a obietnice, które odziedziczysz, będą jeszcze większe.

Na podstawie rozdziału „Najbardziej zagrożeni są ci, którzy utracili dzieło Ducha Świętego” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”