Ⅰ

Kiedy tylko ludzie zaczynają wypełniać swoje obowiązki pośpiesznie i w sposób nieprzemyślany, przestają umieć doświadczać życia duchowego; kiedy tylko pochłoną ich rozmaite sprawy, ich duchowa kondycja zostaje zaburzona i tracą zdolność utrzymania normalnego stanu ducha. Jak to możliwe? Jeśli prosi się ciebie, abyś wykonał trochę pracy, stajesz rozwydrzony, nieokiełznany oraz niechętny zbliżyć się do Boga i oddalasz się od Niego. Dowodzi to, że ludzie nie wiedzą, jak doświadczać życia duchowego. Bez względu na to, co robisz, najpierw powinieneś zrozumieć, dlaczego to robisz, jakie intencje tobą kierują, że to robisz, jakie znaczenie ma fakt, że to robisz, jaka jest istota sprawy, oraz czy to, co robisz jest czymś pozytywnym, czy negatywnym. Musisz posiadać jasne zrozumienie wszystkich tych kwestii. Jest to całkiem konieczne, aby móc działać zgodnie z zasadami. Jeśli robisz coś, by wypełnić swój obowiązek, to powinieneś się zastanowić: jak powinienem to zrobić? Jak powinienem dobrze wypełnić swój obowiązek, żeby nie wykonać go tylko pobieżnie? Powinieneś zbliżyć się w tej kwestii do Boga.

Ⅱ

Zbliżanie się do Boga oznacza szukanie w tej kwestii prawdy, szukanie sposobu praktykowania, szukanie Bożej woli oraz takiego sposobu zadowolenia Boga. Nie polega to na wykonywaniu żadnego religijnego obrządku ani zewnętrznego aktu. Robi się to, aby po poszukiwaniach Bożej woli praktykować zgodnie z prawdą. Kiedy wypełniasz swój obowiązek lub nad czymś pracujesz, powinieneś zawsze zastanowić się: Jak powinienem wypełnić ten obowiązek? Jakie są Boże wole? Zbliżaj się do Boga poprzez to, co robisz i czyniąc tak, szukasz zasad i prawdy stojących za twoimi działaniami, a także Bożych woli, więc nie oddalisz się od Boga w niczym, co robisz. Tylko taka osoba szczerze wierzy w Boga. W dzisiejszych czasach, ilekroć ludzie natrafiają na jakieś sprawy, bez względu na to, czy ich sposób postepowania jest odpowiedni, lub czy jest w zgodzie z prawdą, po postu uparcie brną dalej, działając w zgodzie z osobistymi intencjami. Tacy ludzie nie mają Boga w sercu; mają w nim jedynie samych siebie i we wszystkim, co robią, po prostu nie potrafią wcielać prawdy w życie.

Ⅲ

To, że nie działają w zgodzie z prawdą, oznacza, że robią różne rzeczy wedle własnej woli, a to z kolei znaczy, że odchodzą od Boga, czyli nie mają Boga w sercach. Ludzkie idee zazwyczaj wyglądają dobrze i poprawnie w oczach ludzi i nie wyglądają jak gdyby miały wyraźnie naruszyć prawdę. Ludzie mają wrażenie, że robienie rzeczy w ten sposób byłoby wcielaniem prawdy w życie; że byłoby podporządkowaniem się Bogu. Jednak w rzeczywistości nie szukają oni autentycznie Boga ani nie modlą się do Niego w tej sprawie, i nie usiłują robić tego jak należy, w zgodzie z wymogami Boga i by spełnić Jego wolę. Nie posiadają tego prawdziwego stanu, ani mają takiego pragnienia. Jest to największy błąd, jaki ludzie popełniają w swojej praktyce. Wierzysz w Boga, ale nie trzymasz Boga w twoim sercu. Czyż nie jest to grzechem? Czyż nie oszukujesz samego siebie? Jakiego rodzaju skutki przyniesie ci wiara tego rodzaju? Co więcej, jak może się przejawiać znaczenie wiary?

Adaptacja na podstawie: Część trzecia, w: Słowo, t. 3, Rozmowy Chrystusa dni ostatecznych