Ⅰ

Przez tysiące lat Chińczycy wiedli żywot niewolników i tak ograniczyło to ich myśli, pojęcia, życie, język, zachowanie oraz działania, że nie ma w nich dziś nawet śladu wolności. Kilka tysięcy lat historii spowodowało, że pełni życia, obdarzeni duchem ludzie stali się tak wycieńczeni, iż są niczym trupy pozbawione ducha. Wielu jest takich, którzy żyją pod rzeźniczym nożem szatana, wielu jest takich, którzy żyją w domach przypominających nory zwierząt, wielu jest takich, którzy spożywają te same pokarmy, co woły lub konie, i wielu jest takich, którzy leżą w „podziemnym świecie” bez czucia i w nieładzie. Pod względem wyglądu zewnętrznego ludzie nie różnią się od człowieka pierwotnego, ich miejsce odpoczynku jest jak piekło, a jeśli chodzi o towarzystwo, to otaczają ich wszelkiego rodzaju paskudne demony i złe duchy.

Ⅱ

Na pozór ludzie sprawiają wrażenie, jakby byli „zwierzętami” wyższymi, a jednak w rzeczywistości żyją i mieszkają z paskudnymi demonami. Gdy nie ma nikogo, kto by się nimi opiekował, ludzie tkwią w pułapce szatana, złapani w jego sidła i pozbawieni możliwości ucieczki. Zamiast mówić, że gromadzą się ze swymi bliskimi w przytulnych domach, wiodąc szczęśliwe i udane życie, trzeba raczej powiedzieć, że ludzie żyją w Hadesie, zadając się z demonami i przestając z diabłami. Faktycznie, ludzie są wciąż skrępowani przez szatana, żyją tam, gdzie gromadzą się paskudne demony i są przez nie manipulowani. Człowiek żyje w tym podziemiu od wielu dekad albo wielu wieków, albo nawet wielu tysiącleci. Bóg pragnie zmienić ludzi, zbawić ich, uratować z grobu śmierci, żeby mogli uciec od życia, które wiedli w Hadesie i w piekle.

Adaptacja na podstawie: Dzieło i wejście (5), w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło