W księdze Jonasza 4:10-11 odnotowano, co następuje:

„Wtedy rzekł Jahwe:

»Żałowałeś tykwy, nad którą się nie trudziłeś, ani nie sprawiłeś, że urosła;

bo urosła w jedną noc i w jedną noc uschła,

a ja nie miałbym oszczędzić Niniwy, tego wielkiego miasta,

w którym jest więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi,

którzy nie odróżniają swej prawicy od lewicy,

a także dużo bydła?«”

„Litość” można rozumieć różnorako.

To znaczy kochać, chronić i troszczyć się.

„Litość” oznacza głębokie przywiązanie.

Ona też oznacza troskę, ale troskę zbyt wielką, by ranić.

Ogólnie jest to wyraz miłości i czułości,

lub poczucia, że ich nie zaniechasz.

Ogólnie jest to wyraz miłości i czułości,

lub poczucia, że ich nie zaniechasz.

To Boże miłosierdzie i Jego tolerancja dla człowieka.

Choć Bóg użył słowa znanego człowiekowi,

niesie ono głos Jego serca i stosunek do człowieka.

Gdy Bóg przemówił, wszystko ujawniono w pełni.

Ulice Niniwy, tak jak Sodomy,

były zepsute, złe i brutalnie okrutne.

Ale gdy ludzie okazali skruchę,

Bóg zmienił decyzję i w porę oszczędził im zniszczenia.

Wobec słowa i poleceń Boga,

mieli inne nastawienie niż lud Sodomy.

Ich posłuszeństwo Bogu było głębokie i pełne,

a ich żal za grzechy całkowicie prawdziwy.

Byli rzetelni i szczerzy pod każdym względem.

Więc Bóg raz jeszcze okazał swą serdeczną litość

i obdarzył ich nią.

Ⅲ

Boża nagroda i Boże współczucie dla ludzkości są niemożliwe do podrobienia;

nikt nie posiada Bożego miłosierdzia, Bożej wyrozumiałości,

ani nie żywi wobec ludzkości uczuć tak szczerych jak uczucia żywione przez Boga.

Tylko Stwórca ma litość nad tą ludzkością.

Tylko Stwórca posiada współczucie dla ludzkości.

Tylko Stwórca okazuje owej ludzkości czułość i miłość.

I podobnie tylko sam Stwórca ludzkości może okazać miłosierdzie, całe zaś swe stworzenie może otoczyć troską.

Adaptacja na podstawie: Sam Bóg, Jedyny II, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga