Bóg nie działa dla nagrody ani korzyści.

Na żniwa nie czeka, bierze co Mu należne.

Czyni wszystko nie dla własnych korzyści,

lecz tylko dla ludzkości.

Ⅰ

Dzieło Boga w ciele jest niewyobrażalnie trudne,

lecz większy jego owoc

niż dzieła, które czynił Duch.

Ciało nie ma w sobie wielkiej tożsamości Ducha,

nie czyni nic nadprzyrodzonego, a Duch czyni,

a także nie ma władzy, jaką posiada Duch.

Jednak to zwykłe ciało czyni dzieło,

które jest lepsze niż bezpośrednie dzieło Ducha.

To ciało spełnia potrzeby wszystkich ludzi.

Bóg wcielił się jedynie dlatego,

ponieważ potrzebuje tego wcielenia

człowiek, nie zaś Bóg.

Poświęca się i cierpi wyłącznie dla ludzi,

nie dla siebie samego.

Ⅱ

Tych, co szukają prawdy i wyglądają Boga,

dzieło Ducha może jedynie poruszyć,

dać poczucie cudu nie do wyjaśnienia,

poczucie, że Jego należy podziwiać,

choć nie jest dostępny dla żadnego człowieka.

A dzieło ciała daje ludziom jasne słowa, realne cele,

poczucie, że On jest realny i normalny,

poczucie, że On jest pokorny i jest On zwyczajny.

Bóg wcielił się jedynie dlatego,

ponieważ potrzebuje tego wcielenia

człowiek, nie zaś Bóg.

Poświęca się i cierpi wyłącznie dla ludzi,

nie dla siebie samego.

Ⅲ

Mimo lęku ludzie mogą utożsamiać się z Nim.

Widzą Jego twarz, słyszą Jego głos,

nie muszą patrzeć Nań z daleka, z daleka.

Mogą zbliżyć się do tego ciała.

On nie jest daleki, niezgłębiony,

można go ujrzeć i dotknąć,

bo w świecie ludzkim jest.

Bóg wcielił się jedynie dlatego,

ponieważ potrzebuje tego wcielenia

człowiek, nie zaś Bóg.

Poświęca się i cierpi wyłącznie dla ludzi,

nie dla siebie samego.

Adaptacja na podstawie: Zepsuta ludzkość bardziej potrzebuje zbawienia przez wcielonego Boga, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło