„Słowa Boże dla całego wszechświata” to drugi zbiór wypowiedzi wyrażonych przez Chrystusa pod postacią Samego Boga. Obejmują one okres od 20 lutego 1992 r. do 1 czerwca 1992 r. i składają się na 47 wypowiedzi. Sposób przekazu, treść i perspektywa Bożych słów w nich zawarta różnią się całkowicie od „Wypowiedzi Chrystusa na początku”. Publikacja „Wypowiedzi Chrystusa na początku” przedstawia zewnętrzne zachowanie człowieka i jego proste duchowe życie, a także nakierowuje je na właściwy tor. Wreszcie kończy się „próbą posługujących”. Jednakże „Słowa Boże dla Całego Wszechświata” rozpoczyna się od kresu tożsamości ludzi jako posługujących i zaczątku ich życia w charakterze ludu Bożego. Prowadzi ludzi przez drugi szczyt Bożej pracy, w trakcie którego przechodzą przez próbę jeziora ognia, próbę śmierci oraz czas kochania Boga. Te kilka etapów w pełni wystawia na pokaz ludzką brzydotę przed Bogiem, jak również prawdziwą twarz człowieka. Wreszcie Bóg kończy wypowiedzią, w której rozstaje się z człowiekiem, wieńcząc tym samym wszystkie etapy podboju pierwszej grupy ludzi dla tego Bożego wcielenia.

W „Słowach Bożych dla Całego Wszechświata” Bóg wyraża swe słowa z perspektywy Ducha. Sposób, w jaki przemawia, jest nieosiągalny dla stworzonej ludzkości. Ponadto słownictwo i styl, w jakim wypowiada swe słowa, są piękne i wzruszające. Żadna forma ludzkiej literatury nie mogłaby ich zastąpić. Słowa, za pomocą których eksponuje ludzkie wnętrze, są precyzyjne, niepodważalne żadną filozofią i nakłaniają wszystkich ludzi do uległości. Jak ostry miecz – słowa, którymi Bóg osądza człowieka, przebijają się aż do czeluści ludzkiej duszy, tnąc tak głęboko, że śmiertelnicy nie mają żadnego miejsca, w którym mogliby się ukryć. Słowa, za pomocą których pociesza ludzi, niosą miłosierdzie i czułą uprzejmość, są ciepłe jak pełne miłości objęcia matki, sprawiając, że człowiek czuje się tak bezpieczny jak nigdy wcześniej. Główną cechą charakterystyczną tych wypowiedzi jest to, że w trakcie tego etapu Bóg nie przemawia, używając tożsamości Jahwe lub Jezusa Chrystusa ani Chrystusa dni ostatecznych. W zamian za to, używając swej wrodzonej tożsamości Stwórcy, mówi i uczy wszystkich tych, którzy za Nim idą, i wszystkich tych, którzy dopiero zaczynają Go naśladować. Nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że tu, pierwszy raz od chwili stworzenia, Bóg zwraca się do całego rodzaju ludzkiego. Nigdy wcześniej Bóg nie przemawiał do stworzonej ludzkości w sposób tak szczegółowy i tak systematyczny. Oczywiście jest to też pierwszy raz, gdy powiedział całemu rodzajowi ludzkiemu tak wiele oraz poświęcił na to tak długi okres czasu. Jest to wydarzenie bez precedensu. Co więcej, wypowiedzi te tworzą pierwszy tekst wyrażony przez Boga pośród ludzi, w którym ich obnaża, kieruje nimi, osądza ich i przemawia im do serca – a zatem są to zarazem pierwsze wypowiedzi, w których Bóg pozwala ludziom poznać swe kroki, miejsce, w którym spoczywa, Boże usposobienie, to, co Bóg posiada i kim jest, Boże myśli oraz Bożą troskę o rodzaj ludzki. Można powiedzieć, że od czasów stworzenia są to pierwsze wypowiedzi, które Bóg kieruje do rodzaju ludzkiego z trzeciego nieba, a także że jest to pierwszy raz, gdy Bóg używa swej wrodzonej tożsamości, żeby pojawić się i za pomocą słów wyrazić głos swego serca dla ludzkości.

Wypowiedzi są wnikliwe i niezgłębione. Nie są proste do zrozumienia ani też nie można pojąć ich źródeł oraz celów Bożych słów. Dlatego Chrystus dodał objaśnienie po każdej wypowiedzi, używając języka, który jest prosty do zrozumienia dla człowieka i przynosi jasność odnośnie większej części wypowiedzi. W połączeniu z samymi wypowiedziami sprawiają, że każdej osobie łatwiej jest pojąć i poznać Boże słowa. Słowa te zostały ujęte w załączniku do „Słów Bożych dla całego wszechświata”. Chrystus dostarcza w nich wyjaśnień, używając słownictwa, które jest najprostsze do zrozumienia. Połączenie tych dwóch, to doskonałe zespolenie boskości i Boga w człowieczeństwie. Choć w załączniku Bóg przemawia z perspektywy trzeciej osoby, nikt nie może zaprzeczyć, iż słowa te zostały wypowiedziane osobiście przez Boga, bowiem żaden człowiek nie mógłby jasno wyjaśnić słów Bożych. Tylko Sam Bóg może objaśnić źródła i cele swych wypowiedzi. Zatem choć Bóg przemawia, używając różnych środków, cele Jego dzieła ani zamysł Jego planu nigdy się nie zmieniają.

Choć „Słowa Boże dla całego wszechświata” kończy się wypowiedzią, w której Bóg rozstaje się z człowiekiem, to tak naprawdę jest to moment, gdy Boże dzieło podboju i zbawienia ludzi, a także Jego praca udoskonalania ludzi zostaje oficjalnie odkryte. Dlatego rzeczą bardziej dla nas odpowiednią jest uznać „Słowa Boże dla całego wszechświata” jako proroctwo dzieła Bożego w dniach ostatecznych. Bowiem dopiero wtedy wcielony syn człowieczy oficjalnie zacznie pracować i przemawiać, używając tożsamości Chrystusa, przechadzając się pomiędzy kościołami i dostarczając życie, podlewając oraz pasąc cały swój lud – co z kolei dało podstawy wielu wypowiedziom zawartym w „Słowach Chrystusa, gdy chodził pośród kościołów”.