Junwei, Chiny

Wielu braci i sióstr dobrze zna słowa Modlitwy Pańskiej. Modlimy się nimi za każdym razem, gdy mówimy: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie” (Ewangelia Mateusza 6:9-10). Jednak pomimo tego, że często odmawiamy Modlitwę Pańską, rzadko zastanawiamy się nad prawdziwym znaczeniem jej słów. O których aspektach prawdy mówi nam Jezus w słowach Modlitwy Pańskiej? Jaka jest Boża wola, jakie są tajemnice ukryte w słowach Modlitwy Pańskiej? Przyjrzyjmy się bliżej tym zagadnieniom.

Ważne odkrycie: miejsce przygotowane dla nas przez Pana nie jest w niebie

Od kiedy uwierzyliśmy w Boga, zawsze myśleliśmy, że miejscem, które On dla nas przygotował jest niebo. Czekamy, aż Pan zabierze nas do siebie w chwili swojego powrotu, abyśmy jedli owoce i pili wodę życia otrzymane od Boga oraz na wieki cieszyli Bożymi błogosławieństwami w Jego obecności. Czy jednak nasze przypuszczenia są zgodne z wolą Bożą? Czy miejscem przygotowanym dla nas przez Pana jest rzeczywiście niebo? Przyjrzyjmy się słowom Modlitwy Pańskiej. W Ewangelii wg św. Mateusza 6,10 napisano: „Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie”. Jezus powiedział nam jasno, że Boże królestwo jest na ziemi, nie w niebie, a Boża wola ma być pełniona na ziemi, tak jak jest spełniana w niebie. Również w Księdze Objawienia napisano w kilku miejscach, że Boże królestwo jest na ziemi, a nie w niebie. Na przykład, w Obj. 11,15 napisano: „Królestwa świata stały się królestwami naszego Pana i jego Chrystusa i będzie królować na wieki wieków”. W Księdze Objawienia 21:2–3 napisano także: „A ja, Jan, zobaczyłem święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak oblubienica przyozdobiona dla swego męża. I usłyszałem donośny głos z nieba: Oto przybytek Boga jest z ludźmi i będzie mieszkał z nimi. Oni będą jego ludem, a sam Bóg będzie z nimi i będzie ich Bogiem”. Proroctwo głosi: „Królestwa świata stały się królestwami naszego Pana i jego Chrystusa”, „święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga”, oraz „Oto przybytek Boga jest z ludźmi”. Wszystkie te opisy wskazują, że królestwo Boże nastanie na ziemi, a królestwa tego świata staną się królestwami Chrystusa. Oznacza to, że w czasie swego ponownego przyjścia Jezus założy swoje królestwo na ziemi. Wówczas Bóg będzie nadal prowadził ludzi w godnym życiu na ziemi i chwaleniu Pana. Wszyscy ludzie będą żyli słowem Bożym. Słowo Boże będzie instrukcją postępowania i fundamentem istnienia. Wszystko na ziemi będzie chwaliło jednego, prawdziwego Boga w niebie i szanowało Go ponad wszystko inne, a zatem królestwo Boże nastanie na ziemi. Jeśli wierzymy, że królestwo Boże jest w niebie zgodnie z naszymi pojęciami, oraz że będziemy zabrani do nieba przez Boga, to czyż słowa proroctw nie są puste?

Boża wola będzie pełniona na ziemi i ziemia jest przeznaczonym miejscem rodzaju ludzkiego

Być może niektórzy bracia i siostry nadal nie rozumieją i stwierdzą, że Jezus mówi nam: „W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli” (J 14:2–3). Ponieważ Jezus wstąpił do nieba po swoim zmartwychwstaniu, przebywa On w niebie przygotowując dla nas miejsce, więc dlaczego naszym przeznaczonym miejscem ma być ziemia? Bracia i siostry, to prawda, że Jezus powiedział, że przygotuje nam miejsce, ale czy powiedział, że przygotowane miejsce będzie w niebie? Czy Jezus powiedział, że czeka na nas w niebie? Czyż to nie nasze pojęcia i wyobrażenia? Przyjrzyjmy się najpierw, co powiedział Jezus. Pan powiedział: „A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie” (J 3:13). Jezus powiedział wyraźnie, że nikt poza nim nie wstąpił do nieba, a w Psalmie 115,16 napisano również: „Niebiosa są niebiosami PANA, ale ziemię dał synom ludzkim”. Widzimy zatem, że niebo jest miejscem zamieszkania Boga, natomiast ziemia jest miejscem, które Bóg podarował ludzkości, aby tu mieszkała. Jednak śmiertelni, grzeszni ludzie zawsze chcą żyć w niebie. Czyż nie jest to jedno z ekstrawaganckich pragnień ludzkości?

Wszyscy wiemy, że gdy Bóg stworzył świat, stworzył na ziemi ludzi, a Jego wola była zawsze pełniona na ziemi. W Księdze Rodzaju 2,7-8 napisano: „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą. Nasadził też był Pan Bóg sad w Eden, na wschód słońca, i postawił tam człowieka, którego był stworzył”. Na podstawie Pisma Św. wiemy, że Bóg stworzył człowieka na ziemi, w Ogrodzie Eden. Kiedy Bóg stworzył Adama i Ewę, nie obdarzył ich skrzydłami, ani nie przeniósł do nieba. Umieścił Adama i Ewę na ziemi i opiekował się wszystkimi stworzonymi przez siebie istotami.

Później Adam i Ewa byli kuszeni przez węża i zjedli zakazany owoc. Zdradzili Boga, zostali przez niego przeklęci i wygnani z Ogrodu Eden. Od tego czasu ludzkość żyje pod panowaniem szatana. Ludzie zostali przez niego skażeni i skrzywdzeni, i stawali się coraz bardziej zdeprawowani. Czcili bożków, robili wiele rzeczy, które sprzeciwiały się Bogu, i w ogóle nie czcili prawdziwego Boga. Bóg nie chciał oglądać takiej niegodziwej i skażonej ludzkości, dlatego zesłał potop, aby zniszczył ziemię. Jedynie licząca 8 osób rodzina Noego została przez Boga pobłogosławiona, przeżyła i mogła się rozmnażać na ziemi. Następnie Bóg rozpoczął swój plan zarządzania, aby zbawić ludzkość. W Wieku Prawa, Bóg posłużył się Mojżeszem, aby ogłosić prawa i swoje przykazania, które kierowały życiem Izraelitów na ziemi, dzięki czemu ludzie wiedzieli, jak czcić Boga, jak odnosić się do siebie nawzajem, co cieszy, a co oburza Boga itd. Izraelici przestrzegali prawa, żyjąc i czcząc Boga na ziemi przez dwa tysiące lat. Pod koniec Wieku Prawa ludzie stali się coraz bardziej zepsuci, nie przestrzegali praw i przykazań, i groziło im to, że prawo skaże ich na śmierć. Bóg osobiście przyszedł w ciele, aby poprowadzić ludzkość na ziemi i przedstawił naukę o żalu za grzechy, wskazując ludziom nowy kierunek. Nauczał ludzi, jak być tolerancyjnymi, cierpliwymi, kochać swoich wrogów itd. Dzięki temu, gdy ludzie zgrzeszyli, musieli jedynie modlić się do Boga i żałować za grzechy, aby ich winy zostały im odpuszczone. Na koniec Jezus został ukrzyżowany jako odkupieńcza ofiara za grzechy ludzkości, co pozwoliło ludziom dalej żyć na ziemi aż do dnia dzisiejszego. Jezus zapowiedział, że w dniach ostatecznych przyjdzie ponownie, ustanowi swoje królestwo na ziemi i na wieki uczyni królestwo ziemskie królestwem Chrystusa. Na tej podstawie widzimy, że od chwili stworzenia przez Boga ludzkości aż do zakończenia potopu, oraz poprzez dzieło Wieku Prawa, dzieło Wieku Łaski oraz dzieło, które ma być dokonane przez Pana po jego powrocie w dniach ostatecznych, wszystko to dokonuje się na ziemi, a wola Boża zawsze realizowana jest na ziemi.

Również ostatecznym przeznaczonym miejscem ludzkości jest ziemia, a nie niebo. Bóg mówi: „Bóg powróci na swoje pierwotne stanowisko, a każdy człowiek powróci na swoje miejsce. Są to miejsca, w których Bóg i człowiek będą przebywać po zakończeniu całego Bożego zarządzania. Bóg ma Boskie miejsce przebywania, a człowiek – ludzkie. Odpoczywając, Bóg będzie nadal prowadził całą ludzkość w jej życiu na ziemi. Będąc w światłości Bożej, człowiek będzie czcić jedynego prawdziwego Boga w niebie. (…) Kiedy ludzkość wchodzi do odpoczynku, oznacza to, że człowiek stał się prawdziwym stworzeniem; ludzkość na ziemi będzie czcić Boga i prowadzić normalne ludzkie życie. Ludzie nie będą już dłużej nieposłuszni Bogu i nie będą się Mu opierać; powrócą do pierwotnego życia Adama i Ewy. Są to odpowiednie dziedziny życia i miejsca przeznaczone Bogu i ludzkości, gdy wejdą do odpoczynku. (…) Miejsce odpoczynku człowieka jest na ziemi, a Boże miejsce odpoczynku jest w niebie. Gdy człowiek będzie oddawać cześć Bogu podczas odpoczynku, będzie żyć na ziemi, a gdy odpoczywający Bóg będzie prowadził pozostałą część ludzkości, będzie prowadził ich z nieba, a nie z ziemi. Bóg nadal będzie Duchem, a człowiek nadal będzie ciałem. Zarówno Bóg jak i ludzie mają swoje odmienne sposoby odpoczynku” („Bóg i człowiek wejdą razem do odpoczynku”). Słowa Boga wyraźnie mówią, że gdy zakończy się Boże dzieło zbawienia ludzkości, Bóg i ludzkość odpoczną, każde na swój sposób. Bóg będzie nadal kierował życiem ludzi na ziemi, a ludzkość będzie na ziemi czcić Boga. Oto jest doskonałe przeznaczenie przygotowane przez Boga dla ludzkości. W tym czasie ludzie nie będą już buntować się przeciw Bogu ani nie będą Mu się sprzeciwiać, ale będą jak Adam i Ewa na początku: będą potrafili słuchać słów Boga i będą posłuszni Jego poleceniom. W tym samym czasie ludzie posiądą też jednak prawdę jako życie, więc ludzkość nie będzie już skażona przez szatana. Będzie żyła szczęśliwie na ziemi pod Bożą opieką i kierownictwem. Powyższe omówienie pozwala nam zauważyć, że wola Boga będzie zawsze realizowana na ziemi, że przeznaczeniem ludzkości jest ziemia, że ludzkość będzie żyła wiecznie na ziemi, a wszystko to zostało dawno temu postanowione przez Boga.

Powrót do rzeczywistości jest zgodny z Bożą wolą

Spójrzmy jeszcze raz na słowa Modlitwy Pańskiej. Słowa „Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie” jeszcze dobitniej potwierdzają, że Bóg założy swoje królestwo na ziemi, a nie w niebie, a Jego wola ma być pełniona na ziemi. Jezus powiedział: „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz nie możecie tego znieść. Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy” (Ewangelia Jana 16:12-13). Mowa jest o tym także w Księdze Objawienia 2–3: „Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów”. Te proroctwa pokazują, że w dniach ostatecznych, gdy powróci Pan, przemówi On do swoich wiernych i przekaże całą prawdę o sobie i swoich tajemnicach. Musimy być jak roztropne dziewice – uważnie słuchać głosu Pana i dokładnie badać wszelkie świadectwa ludzi dotyczące powrotu Pana. Tylko wtedy będziemy mogli powitać go i otrzymać zbawienie w dniach ostatecznych, aby stać się ludem królestwa Bożego i czynić wolę Bożą na ziemi.