Pieśni chóru:

Hymn Królestwa

Hymn Królestwa (I) Królestwo zstąpiło na świat

Hymn Królestwa (II) Nadszedł Bóg, Bóg jest królem

Hymn Królestwa (III) Wszyscy ludzie, wołajcie z radością

Hymn Królestwa (I) Królestwo zstąpiło na świat

Lud wiwatuje Bogu, lud wychwala Go;

wszystkie usta wysławiają imię jednego prawdziwego Boga.

Królestwo Boże zstąpiło na ziemię.

Lud wiwatuje Bogu, lud wychwala Go;

wszystkie usta wysławiają imię jednego prawdziwego Boga.

Wszyscy ludzie wznoszą swe oczy, by oglądać Jego czyny.

Królestwo Boże w osobie Boga zstąpiło na ziemię,

w pełni i bogactwie (w pełni i bogactwie).

Jak można nie cieszyć się? (Jak można nie cieszyć się? )

Jak można nie zatańczyć? (Jak można nie zatańczyć?)

Syjonie! (Syjonie!) Syjonie! (Syjonie!)

Podnieś, Syjonie, swój sztandar i uczcij Boga.

Śpiewaj swą pieśń zwycięstwa,

głoś Jego święte imię na świecie.

Wszelkie stworzenia, oczyśćcie się;

przyjdźcie i złóżcie Bogu ofiary.

Gwiazdy, wróćcie do swych domów,

ukażcie wielkość Boga na nieboskłonie.

Bóg pochyla się,

by usłyszeć pieśń wznoszoną przez ziemskie głosy.

Gdy śpiewają w bezgranicznej miłości, gdy oddają cześć.

Gdy wszystko zostaje ożywione, Bóg zstępuje na ziemię.

Kwiaty kwitną z radością, ptaki śpiewają,

wszystko się cieszy.

ptaki śpiewają, wszystko się cieszy.

Na dźwięk pozdrowienia królestwa,

imperium szatana upada,

zdeptane, już nie powstanie,

zniszczone przez hymn królestwa.

Któż ośmieli się powstać i sprzeciwić?

Zstępujący na ziemię Bóg przynosi gniew i ruinę,

wszystkie klęski, wszystkie klęski.

Świat stał się królestwem Bożym.

Obłoki kłębią się i suną po niebie,

pod niebem (pod niebem), pod niebem (pod niebem),

jeziora i źródła wzburzają się radosnym dźwiękiem.

Odpoczywające zwierzęta opuszczają swoje nory,

a ludzkość Bóg rozbudza z ich snu.

Teraz nadszedł ten długo wyczekiwany dzień,

wszyscy w najpiękniejszych pieśniach oddają Bogu cześć,

oddają Bogu cześć!

Hymn Królestwa (II) Nadszedł Bóg, Bóg jest królem

W tej pięknej chwi, w ten radosny czas,

W niebie na górze i na dole

wszyscy śpiewają, śpiewają chwałę.

Któż nie jest podekscytowany? Któż nie jest beztroski?

Wobec tego, kto nie roni łez? Wobec tego, kto nie roni łez?

Ach...

Niebo, już nie stare niebo, jest niebem królestwa.

Ziemia, już nie dawna ziemia, jest miejscem świętości.

Po potężnym deszczu,

zepsuty, stary świat został całkowicie zmieniony.

Po potężnym deszczu,

zepsuty, stary świat został całkowicie zmieniony.

Góry i wody się zmieniają…

Ludzie też się zmieniają… wszystko się zmienia…

Oh, ciche góry, wstańcie i tańczcie dla Boga!

Oh, stojące wody, płyńcie dalej!

Oh, śniąca ludzkości, wstań i goń, wstań i goń!

Ach...

Bóg nadszedł… Bóg jest królem…

Bóg nadszedł… Bóg jest królem…

Wszyscy zobaczą twarz Boga na własne oczy,

usłyszą Boży głos na własne uszy,

i będą żyć życiem królestwa…

Jak cudownie, jak słodko…

Jak cudownie, jak słodko…

Niezapomniane… Niezapomniane…

Ach...

W gorejącym gniewie Boga, zwija się wielki czerwony smok.

W majestatycznym sądzie Boga

ukazana jest prawdziwa twarz diabła.

Pod surowymi słowami Boga,

człowiek w głębi odczuwa wstyd,

nie wie, gdzie się schować.

Przypomina sobie, jak szydził i drwił z Boga,

wciąż się pyszniąc i nie słuchając Boga.

Spójrz dzisiaj jeszcze raz, kto nie roni łez?

Kto nie obwinia się? Kto nie obwinia się?

W całym wszechświecie, wszyscy są wypełnieni łzami,

wypełnieni dźwiękami radości, wypełnieni śmiechem.

Bezgraniczna ekstaza… Bezgraniczna ekstaza…

Bębni drobny deszcz, prószy ciężki śnieg…

Człowieka ogarnia smutek i radość.

Niektórzy śmieją się z rozkoszy, a niektórzy ronią łzy,

niektórzy krzyczą radośnie…

Każdy zdaje się zapomniał. Czy to mżysty wiosenny dzień?

Ach...

Czy kwitnący letni dzień?

Czy też dzień bogatych jesiennych żniw?

Czy też mroźny, zimowy dzień? Nie zgadnie nikt...

Chmury ścigają się wysoko na niebie,

oceany ziemi miotają i podnoszą się.

Synowie Boga tańczą z radości; lud Boży skacze z radości.

Aniołowie są w pracy, oni są pasterzami…

Na ziemi ludzie zabiegani, stworzenia mnożą się.

Na ziemi ludzie zabiegani, stworzenia mnożą się.

Ach...

Hymn Królestwa (III) Wszyscy ludzie, wołajcie z radością

W Bożym świetle ludzie znów widzą światło.

W Bożym słowie znajdują radość.

Bóg nadchodzi ze Wschodu,

a światłość Jego chwały, obejmuje każdy naród,

wszystko jest objęte światłem, nic nie pozostaje w ciemności.

Rozkoszą jest życie w królestwie z Bogiem.

Wody tańcem sławią życie ludzkie.

Góry udzielają ludziom obfitości Bożej.

Wszyscy ludzie się zmagają, ciężko pracują,

okazując lojalność w królestwie.

W królestwie nie ma już buntu ani nie ma sprzeciwu.

Niebo i ziemia są współzależne, Bóg i człowiek wspólnie

cieszą się życiem.

W tym czasie formalnie zaczyna niebiańskie życie Bóg,

nie ma szatana, odpoczynek dla ludzi.

W całym wszechświecie wybrańcy Boga żyją w Jego chwale,

błogosławieństwo bez miar,

już nie między ludźmi, lecz z Bogiem.

Ludzie znosili zło szatana,

poznali słodycz i gorycz życia.

Jak się teraz nie radować Bożym światłem?

Jak można dać przeminąć tak pięknej chwili?

Ludzie, śpiewajcie, tańczcie dla Boga!

Dajcie swe szczere serca Mu!

Teraz uderzajcie w bębny i grajcie dla Boga!

Bóg rozpromienia świat radością,

ujawnia ludziom swe oblicze.

Bóg zagrzmi i przeniknie cały wszechświat.

Bóg króluje pośród swego ludu.

Unosi się na niebiosach,

Bóg z ludem swym chodzi, gromadzą się przy Nim.

I gromadzą się wokół swego Boga, radość ludzkich serc.

Wybrzmiewa w pieśniach,

co wstrząsają całym wszechświatem.

Nie ma już mgły ani błota w świecie,

nie zbiera się już tutaj brudna woda.

Święci ludzie z całego świata!

Bogu ukazują prawdziwą twarz.

Są to święci ludzie czyści niczym kryształ.

Bóg miłuje ich i raduje się nimi.

Wszystko odżyło,

święci służą Bogu, w niebie, w Jego ciepłych objęciach.

Nie ma już płaczu i niepokoju.

Bogu oddali się, święci wracają do domu Boga,

żyją teraz w swej ojczyźnie,

tu będą kochać Go na zawsze, niezmiennie, niezmiennie.

Koniec łez i smutków, a gdzie jest ciało?

Nie ma ziemi, niebo na wieki.

Bóg ukazuje się wszystkim i wielbią Go.

To życie, to piękno, na zawsze.

To jest życie w królestwie, w królestwie.

To jest życie w królestwie.

(Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)