I

Losy ludzkości i wszystkich rzeczy są ściśle splecione z suwerennością Stwórcy, nierozerwalnie związane z Jego rozporządzeniami. Koniec końców, nie da się ich oddzielić od autorytetu Stwórcy. Na podstawie praw wszystkich rzeczy człowiek dochodzi do zrozumienia rozporządzeń Stwórcy i Jego suwerenności; na podstawie prawa przetrwania wszystkich rzeczy człowiek dostrzega Jego rządy; na podstawie losów wszystkich rzeczy człowiek wyciąga wnioski dotyczące sposobów sprawowania nad nimi suwerennej władzy i kontroli przez Stwórcę; natomiast na podstawie cykli życia ludzi i wszystkich rzeczy człowiek zaczyna doświadczać zarządzeń i ustaleń poczynionych przez Stwórcę dla wszystkich rzeczy i istot żyjących, i jest świadkiem, w jaki sposób te zarządzenia i ustalenia wykraczają poza wszelkie ziemskie prawa, reguły i instytucje, wszelkie inne moce i siły.

II

Ludzkość musi zatem uznać, że suwerenność Stwórcy nie może zostać naruszona przez żadną istotę stworzoną, że żadna siła nie może zakłócić zdarzeń i rzeczy predestynowanych przez Stwórcę ani ich zmieniać. Zgodnie z tymi boskimi prawami i zasadami ludzie i wszystkie rzeczy żyją i rozmnażają się z pokolenia na pokolenie. Czyż nie jest to prawdziwe ucieleśnienie autorytetu Stwórcy? Choć człowiek widzi w tych obiektywnych prawach suwerenność Stwórcy i Jego ordynowanie wszystkich zdarzeń i rzeczy, to jak wielu ludzi potrafi w pełni uchwycić zasadę suwerennej władzy Stwórcy nad wszystkimi rzeczami? Ilu ludzi naprawdę wie, uznaje, akceptuje i podporządkowuje się suwerennej władzy, jaką Stwórca roztacza nad ich losem, oraz Jego ustaleniom dotyczącym ich losu? Któż, uwierzywszy w suwerenną władzę Stwórcy nad wszystkimi rzeczami, prawdziwie uwierzy i uzna, że Stwórca decyduje również o losie ludzkiego życia? Kto może prawdziwie pojąć, że los człowieka leży w rękach Stwórcy?

Sam Bóg, Jedyny III, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga