Ⅰ

Gdy Bóg się smuci, zwraca się do ludzi,

którzy na Niego nie zważają,

którzy za Nim idą, twierdzą, że kochają,

lecz lekceważą Jego uczucia.

Czyż Jego serce nie boli?

Nawet ci, którzy chcą zostać

powiernikami Boga,

nie chcą się do Niego zbliżyć,

poznać Go, dbać o Jego serce.

Bóg jest samotny!

Nie tylko przez tych, co sprzeciwiają Mu się,

lecz tych, co szukają uduchowienia,

tych, co chcą poznać Boga,

a nawet tych, co chcą poświęcić życie Bogu

i nie rozumieją Jego myśli.

Nie znają Jego usposobienia i emocji.

Bóg jest samotny, Bóg jest samotny.

Ⅱ

Pomimo że Bóg szczerze działa

w swym dziele zarządzania, przemawia

i otwarcie zwraca się do człowieka,

Jego wyznawcy odwracają się.

Nikt nie chce się zbliżyć,

zatroszczyć o Jego serce czy uczucia.

Nawet ci, którzy chcą zostać

powiernikami Boga,

nie chcą się do Niego zbliżyć,

poznać Go, dbać o Jego serce.

Bóg jest samotny!

Nie tylko przez tych, co sprzeciwiają Mu się,

lecz tych, co szukają uduchowienia,

tych, co chcą poznać Boga,

a nawet tych, co chcą poświęcić życie Bogu

i nie rozumieją Jego myśli.

Nie znają Jego usposobienia i emocji.

Bóg jest samotny, Bóg jest samotny.

Ⅲ

Gdy Bóg się raduje, nikt nie dzieli Jego szczęścia.

Nikt Go nie pociesza, gdy brak zrozumienia.

Gdy Jego serce boli,

nikt nie chce wysłuchać Jego wyznań.

Przez tysiące lat dzieła zarządzania,

nikt nie zrozumiał Bożych uczuć,

nikt ich nie docenił, nie trwał przy Bogu,

dzieląc smutek i radość.

Nawet ci, którzy chcą zostać

powiernikami Boga,

nie chcą się do Niego zbliżyć,

poznać Go, dbać o Jego serce.

Bóg jest samotny!

Nie tylko przez tych, co sprzeciwiają Mu się,

lecz tych, co szukają uduchowienia,

tych, co chcą poznać Boga,

a nawet tych, co chcą poświęcić życie Bogu

i nie rozumieją Jego myśli.

Nie znają Jego usposobienia i emocji.

Bóg jest samotny, Bóg jest samotny.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”