Muzyka chrześcijańska „Konieczna droga do bojaźni Bożej i unikania zła”

I

Bojaźń Boża to nie

bezimienny lęk, unik, bałwochwalstwo czy zabobon.

Lecz bojaźń Boża to podziw, ufność, respekt,

zrozumienie, troska, posłuszeństwo.

To uświęcenie, miłość, oddawanie czci,

wdzięczność i poddanie się bez skargi.

II

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

człowiek nie może podziwiać, ufać,

troszczyć się i być posłusznym,

lecz wypełnia go lęk, niepokój,

wątpliwość, brak zrozumienia, robi uniki, chce uciekać.

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

nie ma uświęcenia i wdzięczności,

a ludzkość nie czci Boga prawdziwie,

nie poddaje się prawdziwie,

jest to ślepe bałwochwalstwo,

nic więcej niż martwy zabobon.

III

Bez prawdziwej wiedzy o Bogu

nie można bać się Boga i unikać zła.

Wtedy czyny ludzi wypełnia buntowniczość i przekora,

obelżywe oskarżenia, błędne osądy o Bogu

i złe postępowanie wbrew prawdzie

oraz wbrew Jego słowom.

Lecz kiedy Bogu ufa, człowiek wie już, jak na Bogu polegać.

Tylko wtedy człowiek pojmie Boga i zacznie mu zależeć.

IV

Kiedy człowiekowi zależy na Bogu, może stać się posłuszny.

A z posłuszeństwa płynie prawdziwe uświęcenie w Bogu,

z takiego uświęcenia płynie

wdzięczność, co jest bezwarunkowa.

Tak zaś człowiek pozna istotę i usposobienie Boga.

Kiedy pozna on Stwórcę, odda cześć i podda się prawdziwie.

Tylko wtedy człowiek naprawdę zejdzie ze swojej drogi złej.

V

Te rzeczy składają się na cały proces

„bojaźni Bożej i unikania zła”

i stanowią treść tego wszystkiego, co znaczy

„bojaźń Boża i unikanie zła”.

To jest również droga, na którą trzeba wejść

aby bać się Boga i unikać zła.

Na podstawie księgi „Słowo ukazuje się w ciele”

Pieśń chrześcijańska „Sens ukazania się Boga”

Ⅰ

Ukazanie się Boga to Jego przyjście na ziemię, by uczynić dzieło swe.

We własnej osobie i w swym usposobieniu, i na swój Boski sposób,

zstępuje pośród ludzi, by jedną epokę zamknąć i początek nowej dać.

Ukazanie się Boga to nie obraz ni znak, ani żaden uroczysty akt.

Nie chodzi o cud ani o wielkie wizje,

ani tym bardziej o religijny proces.

To rzeczywisty akt, namacalny i widzialny,

akt namacalny i widzialny.

Bóg ukazuje się nie ze względu na procedury

ani przez wzgląd na tymczasowe przedsięwzięcia,

a raczej przez wzgląd na pewien etap dzieła Jego Boskiego planu.

Ⅱ

Kiedy Bóg ukazuje się, ma to zawsze głębszy sens

i zawsze wiąże się z Jego planem zarządzania,

z planem zarządzania wiąże się.

To ukazanie różni się od ukazania się Boga, który prowadzi człowieka i oświeca go,

prowadzi i oświeca człowieka, prowadzi i oświeca go.

Bóg wypełnia etap wielkiego dzieła, ilekroć ukazuje się.

A dzieło to różni się od tego z innych epok,

ponad ludzką wyobraźnię,

ponad ludzkie doświadczenie, ponad ludzkie doświadczenie.

Oto dzieło nowej epoki, co zamyka stary wiek,

to nowe, udoskonalone dzieło dla zbawienia ludzkości,

to dzieło wprowadza człowieka w nowy wiek.

Oto sens ukazania się Boga.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”