Ⅰ

Bóg prosi, byście nie głosili doktryn,

lecz mówili to, co szczere, prawdziwe.

Uczcie się nowej sztuki, bądźcie oddani.

Niech wasz wkład i słowa będą rzeczywiste.

Stawcie czoła prawdzie, gdy mówicie.

Unikajcie przesady oraz kłamstw,

które mogą postawić w lepszym świetle was.

Jaką wartość ma poklask, co daje wam?

Niech przynosi korzyść domowi Boga każdy czyn.

W słowa artyzm włóżcie i bądźcie prawi.

Niechaj sumienie prowadzi uczucia twe.

Rozsądek miejcie w swej pracy i słowach.

Za dobro nie odpłacajcie złem.

Nie trwajcie w niewdzięczności za dobroć.

Niech hipokryzja obca będzie wam,

inaczej można złym wpływem się stać.

Ⅱ

Gdy Bożym słowem karmicie się,

odnieście je do swego życia.

Mówcie o życiowych sprawach, nie wywyższajcie się.

Cierpliwi bądźcie i ugodowi,

i szczodrzy, otwarci na ludzi.

Bycia wielkodusznym uczcie się.

Gdy myśli są złe, porzućcie ciało swe.

Wskazujcie ścieżki, po których da się iść.

Uciechy rzućcie w kąt, w pełni oddajcie się.

Słuchajcie Bożej woli i sumienia swego.

I wiedzcie, że Bóg mówi do was zmartwiony.

Trwajcie częściej w modlitwie i wspólnocie.

Miejcie umysł przejrzysty, nie mętny.

Cofnijcie grzeszną dłoń, by nie sięgnęła zła.

Bo w innym razie sam Bóg przeklnie was.

Uważajcie na to, co czynicie w życiu.

Ⅲ

Niech miłosierdzie zastępuje wam oręż.

Pomagajcie i mówcie więcej o życiu i prawdzie.

Więcej róbcie, a studiujcie mniej.

Próbujcie poczuć Boga i doskonalić się.

Od ludzkich czynników uwolnijcie się.

Wasze powierzchowne postępowanie

jest odrażające i powinno przestać istnieć.

Próbujcie zmienić swe niegodziwe myśli.

W waszych sercach miejsce jest dla ludzi, choć

właściwym byłoby oddać je Bogu.

Ta „świątynia” przede wszystkim dla Boga jest,

więc ludzie niech nie zajmują jej.

A więc skupcie się na prawości, nie na uczuciach.

Przekazujcie rzeczywistość, nie wiedzę.

Głoście drogę praktyki zamiast napuszonych słów.

Lepiej jest milczeć i praktykować od teraz.

ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”